Veertien lentes ~ voor Maartje ~

Het gedicht dat ik voor vandaag geschreven heb ' Veertien lentes' is geschreven voor Maartje. Ik hoorde vorige week van Diny​, dit trieste verhaal over dit jonge meisje en waarom zij uit 't leven is gestapt. We hebben al vele schrijnende voorbeelden gehad, waar ik ook al eerder over geschreven heb, maar het is nog steeds niet afdoende, het is nog steeds niet uit de lucht. Pesten en gepest worden. Protocollen werken niet op scholen, en zo faalt ook deze school, om er te zijn voor Maartje, en haar te hebben kunnen opvangen. Deze kinderen lijden in stilte, wat vreselijk is.

Ik ben zelf ook zo'n kind dat in stilte geleden heeft, en wil juist DAAROM deze kinderen een stem geven, opdat het niet onder 't vloerkleed wordt geveegd, maar dat we goed bij onszelf te rade gaan, hoe gaat 't met onze kinderen, en wat doen ze eigenlijk, en hoe doen ze het op school & op 't internet. Zulke verhalen moeten worden gedeeld, net zolang totdat dit nooit meer zal gebeuren, deel het, praat er over, maar doe niet niks!

Marjon.